جوش های کمر و شانه نشانه چیست؟

قسمت کمر و شانه ها را می توان به سادگی پوشاند اما با این حال، باز هم جوش های این نواحی برایمان ایجاد مشکل می کنند و مخصوصا در خانم ها باعث آسیب رسیدن به اعتماد بنفس می شود. قسمت کمر و شانه ها را می توان به سادگی پوشاند اما با این حال، باز هم جوش های این نواحی برایمان ایجاد مشکل می کنند و مخصوصا در خانم ها باعث آسیب رسیدن به اعتماد بنفس می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همچنین متاسفانه بیشتر کسانی که از آکنه صورت رنج می برند این مشکل را با کمر و شانه ها نیز دارند.

به گزارش نامه نیوز، دکتر رز، پری متخصص پوست می گوید: جوش پشت کمر برای مراجعین می تواند بسیار خسته کننده باشد چون پوست کمر مانند پوست صورت معمولا در معرض تولید بیش از حد سبوم قرار دارد و این جوش ها به عنوان مشکلی خارج از کنترل دیده می شود. در ادامه آنچه باید درباره جوش های کمر و پشت شانه ها بدانید را به شما می گوییم:

۱- جوش های کمر و شانه ها تا حدود زیادی به علت استرس و هورمون ها است

دکتر رز پری می گوید چرب بودن بیش از حد پوست کمر می تواند نشانه ای از افزایش سطح تستوسترون باشد. از دیگر عوامل بالقوه می تواند استعداد ژنتیکی به آکنه باشد، یک فرد ممکن است متوجه شود پدرش، مادرش یا خواهر و بردارش از همین مشکل رنج می برند.

استرس یکی از شایع ترین تحریک کننده های داخلی آکنه است چه جوش های صورت چه آنهایی که روی بدن، خود را نشان می دهند. افراد ممکن است پس از تجربه یک دوره طولانی مدت استرس، متوجه تولید بیش از حد سبوم توسط پوست شوند که باعث تحریک آکنه می شود.

۲- گرم شدن و عرق کردن در باشگاه و هنگام ورزش می تواند علت باشد

اگر معمولا به باشگاه می روید و در کل زیاد ورزش می کنید ممکن است در بعضی نقاط شانه ها و کمر پیوسته دچار آکنه شوید.

دکتر آنجالی ماهتو، متخصص پوست و سخنگوی بنیاد پوست انگلیس می گوید: ” با اینکه علت جوش زدن پشت کمر می تواند درست مانند جوش صورت باشد اما ورزش کردن نیز باعث افزایش دما و عرق کردن می شود، همچنین گاهی بافت لباس ها می تواند باعث انسداد منافذ پوست شود. "

دکتر رز پری می گوید ورزش های با شدت بالا مخصوصا، می توانند یکی از شایع ترین عوامل تحریک کننده باشند. این ورزش ها باعث می شوند پوست برای مدت زمانی طولانی در معرض عرق قرار بگیرد که باعث به دام افتادن سبوم اضافی و به وجود آمدن فضایی ایده آل برای تولید مثل باکتری ها می شود.

بنابراین ورزشکاران معمولا ممکن است متوجه شوند که قسمت های کمر و شانه آنها دچار آکنه می شود. استفاده از استروئیدها نیز ممکن است باعث شود بدن بیشتر متمایل به آکنه شود.

۳- جوش کمر و شانه ها برخی را بیشتر از دیگران تحت تاثیر قرار می دهد

برخی افراد ممکن است این جوش ها را به صورت خفیف و کوتاه مدت تجربه کنند، در حالی که بعضی دیگر ممکن است دچار آکنه شدید شوند. کیست های ملتهبی که ممکن است فرد، ماه ها یا حتی سال ها درگیرشان شود.

دکتر رز پری می گوید دلیل بعضی جوش ها، مشکلات ریشه ای است: ” جوش های مربوط به استرس مدتی پس از اینکه عامل استرس از بین رفت محو می شوند، اما استعداد ژنتیکی به آکنه، یعنی این مشکل می تواند تا مدت ها گریبانگیرتان باشد، مخصوصا اگر درمانش نکنید. "

حدود نیمی از کسانی که مبتلا به آکنه هستند متوجه می شوند کمر و پشت شانه هایشان هم تحت تاثیر قرار گرفته. به نظر می رسد آکنه کمر و شانه ها در آقایان بیشتر از خانم ها متداول باشد.

۴- تنها مشکل نوجوانان نیست

بسیاری از مردم آکنه زدن را با نوجوانی مرتبط می دانند اما باید گفت، جوش یکی از مشکلات اصلی افراد بالغ نیز هست. حدود ۲۰ درصد از خانم ها و ۸ درصد از آقایان از آکنه بزرگسالان رنج می برند. دکتر ماهتو می گوید: ما در کلینیک ها تعداد زیادی افراد بزرگسال را می بینیم که به دلیل مشکل آکنه مراجعه کرده اند. اما دلیل اصلی این مشکل همچنان ناواضح است.

دکتر رز پری می گوید: یکی از دلایل شایعی که آکنه در دوران بزرگسالی فرد را درگیر خود می کند استرس است. او می گوید: ” دوران بزرگسالی با گذراندن مقدار زیادی موقعیت های استرس زا همراه است چون مسئولیت ها نیز بزرگتر شده است. شغل، روابط، موقعیت های خانوادگی و غیره، تمام اینها می توانند برای یک فرد دوران سختی را به وجود بیاورند.

برنامه غذایی ضعیف و سبک زندگی نیز از دیگر عوامل هستند و اینها را نیز می توان به استرس ربط داد، چون بسیاری از افرادی که دچار استرس می شوند سعی می کنند با خوردن غذاهایی که اغلب نا سالم هستند خود را آرام کنند و همچنین میل افراد به ورزش هنگام استرس کاهش می یابد. "

۵- در سکوت رنج نبرید

اگر از جوش کمر و پشت شانه ها رنج می برید سعی کنید مشکل را از ریشه درمان کنید، دکتر رز پری می گوید: ” درمان آکنه بدن می تواند دشوار باشد.

اولین گام این است که علت ریشه ای مشکل مشخص شود. اگر علت اصلی مشخص باشد می توان مستقیم به سراغ مشکل رفت و امید داشت آکنه بهبود بیابد. در غیر اینصورت توصیه می کنم به یک متخصص پوست مراجعه کنید تا او علت را تشخیص دهد. استفاده از دارو به طور کلی یکی از بهترین انتخاب ها برای درمان آکنه است. "

دکتر ماهتو توصیه می کند از شستشو دهنده های موضعی حاوی گلیکولیک و اسید سالیسیلیک، بنزوئیل پراکسید، زینک و نیاسینامید استفاده کنید. اگر جوش های کمر و پشت شانه ها همچنان به قوت خود باقی ماند، تجویز داروهای موضعی یا خوراکی از طرف متخصص پوست می تواند کمکتان کند.

۶- به پیشگیری مانند درمان فکر کنید

اگر به باشگاه می روید کارهای زیادی هست که می توانید برای به حداقل رساندن احتمال جوش زدنتان انجام دهید. بعد از ورزش بلافاصله دوش بگیرید و با همان لباسی که ورزش کرده اید ننشینید. اگر می دانید نمی توانید دوش بگیرید با خود دستمال مرطوب هایی ببرید که حاوی اسید سالیسیلیک باشند تا عرق را از روی صورت، کمر و قفسه سینه پاک کنید.

یک سبک زندگی سالم نیز کمک می کند. مقدار زیادی میوه و سبزیجات وارد برنامه خود کنید، آب بدن را تامین کنید و به جای نوشیدنی های گازدار، آب بنوشید، بعلاوه ورزش مرتب نیز می تواند کمکتان کند. این کارها برای بهبود سلامت پوست توصیه می شود، اما افرادی که از آکنه رنج می برند نیز می توانند آنها را مورد استفاده قرار دهند.

۷- مقدار دریافت لبنیات خود را در نظر بگیرید

برای گروه کوچکی از افراد ممکن است لبنیات نیز در گسترش مشکل آکنه شان نقش ایفا کند. اگر مکمل های پروتئینی مصرف می کنید که حاوی پروتئین وی ( پروتئین شیر گاو ) می باشند، شاید بهتر باشد به سراغ برنامه ای بروید که در آن سبزیجات بیشتری به کار رفته باشد.
۸- از وسوسه فشار دادن جوش ها بپرهیزید

مهم نیست چقدر وسوسه انگیز باشد فشار دادن و خالی کردن یک جوش، ولی به هیچ وجه به بهتر شدن شرایط کمکی نمی کند. متخصصان تغذیه توصیه می کنند، جوش در هر نقطه ای از بدن که باشد، بهتر است آن را فشار ندهید چون باعث ایجاد زخم و التهاب روی بدن می شود.

همینطور که جلوی وسوسه ترکاندن جوش را می گیرید، در برابر داروهایی که در اینترنت معرفی می شوند نیز استقامت کنید. پزشکان هر روز بیمارانی را ویزیت می کنند که سعی کرده اند از درمان های معجزه آسا استفاده کنند اما نتیجه، بدتر شدن اوضاع بوده.

۹- اگر جوش ها همچنان سر جای خود باقی هستند، کمک بگیرید

اگر جوش ها دردآور بودند از داروهایی که پزشکتان تجویز می کند کمک بگیرید. دکتر رز پری می گوید این درد می تواند نشانه ای از آن باشد که مشکل آکنه شما شدید است. در صورتی که جوش زدن کمر روی کیفیت زندگی یک فرد تاثیر بگذارد نیز، او باید به دنبال کمک باشد. برای مثال تاثیر منفی روی اعتماد به نفس فرد و یا حتی انتخاب لباسش.

دکتر ماهتو می گوید: ” اگر داروهای بدون نیاز به نسخه، پس از چند هفته استفاده تاثیر نگذاشتند، ارزشش را دارد تا سری به پزشک بزنید و او برایتان داروهای موضعی و خوراکی تجویز کند. اگر همچنان مشکل ادامه داشت، دیگر باید به یک متخصص پوست و مو مراجعه کنید و کاملا معاینه شوید. "

منبع : سلامتی

منبع: نامه نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت namehnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «نامه نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۶۴۳۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مداخله به‌هنگام، راه کنترل نشانه‌های اوتیسم

در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین اختلال اوتیسم آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، اوتیسم که به علت وجود نقص‌هایی در برقراری ارتباط اجتماعی، ارتباط چشمی، مناسبت‌های اجتماعی و فرو رفتن فرد مبتلا در خود است، به معنای لغوی در خود ماندگی نیز شناخته می‌شود و در گروه اختلالات عصبی-رشدی قرار دارد، زیرا بر رشد عصبی و عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد و از ابتدای دوره رشد کودک آغاز می‌شود و تا پایان عمر او ادامه خواهد داشت‌.

برای درمان اختلال اوتیسم داروی خاصی وجود ندارد و تنها با مداخله‌های آموزشی و رفتاری طولانی مدت می‌توان از شدت علائم آن کاست، این اختلال در سه سال اول زندگی کودک آغاز می‌شود که اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین آن آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام مانند رفتاردرمانی، کار درمانی و آموزش ویژه می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.

در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، به نظر می‌رسد تشخیص زودهنگام بیماری و شروع روش‌های درمانی تأثیرات مثبت بیشتری بر بهبود وضعیت فرد داشته باشد.

نقش و تأثیر خانواده‌ها در تشخیص اختلال اوتیسم فرزندان

امیر سالار شریفی، روان‌شناس و مشاور خانواده و دانشجو دکتری روان‌شناسی کودکان استثنایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص غربالگری اوتیسم اظهار می‌کند: اولین افرادی که می‌توانند به صورت آگاهانه و با مداخله زودهنگام متوجه وجود این اختلال شوند، خانواده‌ها هستند.

وی با بیان اینکه خانواده‌ها باید در صورت تشخیص این اختلال آن را بپذیرند و دست به انکار نزنند، می‌افزاید: والدین باید آگاهانه، بدون تعصب و با پذیرش بالا با مشاهده رفتارها و نشانه‌هایی که نسبت به رشد فرزندشان متفاوت است، به متخصصانی که صلاحیت تشخیص این اختلال را دارند مراجعه و مراحل آزمون و مصاحبه را طی کنند تا بتوانند بروز قطعی این اختلال را تشخیص دهند.

این آهنگ‌ساز و فعال حوزه موسیقی درمانی با اشاره به اینکه پس از تشخیص قطعی فرد متخصص نسبت به بروز اختلال طیف اوتیسم باید سعی بر بهبود و کاهش علائم اختلال داشته باشیم، ادامه می‌دهد: به‌طور معمول علائم اختلال طیف اوتیسم در بازه سنی دو تا پنج سال بروز پیدا می‌کنند و فقدان انجام فعالیت‌های معمول می‌تواند هشدار دهنده این موضوع باشد، برای مثال کودک در زمانی که به نسبت همسالان باید توانایی سخن گفتن داشته باشد، اما سخن نمی‌گوید، می‌تواند نشانه‌ای برای ابتلاء به اختلال طیف اوتیسم باشد.

شریفی عنوان می‌کند: دوری کردن از برقراری ارتباط چشمی با دیگر افراد، درگیری‌های حسی مانند بال بال زدن، مشکلات تغذیه و گوارشی، گریه و بی‌تابی بسیار زیاد ناشی از اضطراب بالا، بازی با وسایل محدود یا دوری کردن از انجام بازی‌هایی که اقتضای سن فرزندان است، می‌تواند از دیگر نشانه‌های اولیه تشخیص اختلال طیف اوتیسم باشد.

وی با تاکید بر اینکه اختلال اوتیسم شامل طیف‌های گوناگون است و امکان دارد فرد اوتیسم تنها تعداد محدودی از نشانه‌های این اختلال را دارا باشد، اضافه می‌کند: هرچه بروز و ظهور نشانه‌ها در فرد کمتر باشد، با طیف خفیف‌تری از اوتیسم مواجه خواهیم بود و هرچه تعداد و شدت بروز علائم بیشتر شود، با طیف شدیدتری از اختلال اوتیسم روبه‌رو خواهیم بود.

این روان‌شناس با یادآوری این نکته که بهترین برخورد خانواده‌ها در مواجهه با بروز اختلال طیف اوتیسم در فرزندان، پذیرش است، خاطرنشان می‌کند: افراد اوتیسم در یک بازه زمانی طلایی که به طور معمول کمتر از سن ۱۱ سالگی است، می‌توانند دست به اقدام برای بهبود عملکرد و کاهش علائم بزنند، اما با انکار والدین اقدامی برای بهبود صورت نمی‌گیرد و این زمان طلایی از دست می‌رود.

شریفی می‌افزاید: با توجه به اینکه اعصاب و نورون‌های کودکان اوتیسم در سن طلایی تشخیص، قابلیت بازسازی خود و باز ارتباط‌گیری با دیگر اعصاب را دارند و انعطاف‌پذیری عصبی در سیستم عصبی کودکان اوتیسم اتفاق می‌افتد که سبب بهبود عملکرد آن‌ها می‌شود، نیاز است با مداخله‌های زودهنگام و اقدامات برنامه‌ریزی شده فرد اوتیسم تحت درمان قرار بگیرد.

وی در خصوص مراحل غربالگری و تشخیص اوتیسم بیان می‌کند: سازمان بهزیستی کشور و بعضی از سازمان‌های خصوصی آزمون‌هایی مجازی را در صفحه موتورهای جست‌وجوگر ایجاد کرده‌اند که خانواده‌ها می‌توانند با شرکت در این آزمون‌ها و پاسخ به سوالات آن تشخیص اولیه نشانه‌های اوتیسم را انجام دهند، اما باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند.

دانشجو دکتری روان‌شناسی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه نباید برای تشخیص قطعی به نتایج آزمون‌های مجازی اکتفا کرد، می‌گوید: غربالگری اختلال اوتیسم در سنین متفاوت به علت ویژگی‌ها و رفتارهای هر دوره سنی، سوالات متفاوتی دارد و نیاز است برای تشخیص قطعی و دقیق‌تر این اختلال به افراد متخصص مراجعه شود.

شریفی در خصوص هزینه‌های غربالگری عنوان می‌کند: استفاده از آزمون‌های مجازی برخط برای تشخیص خانگی و مراجعه به سازمان بهزیستی برای انجام غربالگری رایگان است و هزینه‌ای برای خانواده‌ها ندارد، اما مراجعه به مراکز خصوصی، خانواده‌ها باید هزینه‌ای را پرداخت کنند.

تشخیص اولیه اختلال اوتیسم با انجام غربالگری / ‏زمان‬ طلایی تشخیص اوتیسم را از دست ندهید

معصومه یزدانی‌پور، پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه فرد اوتیسم نمی‌تواند به صورت اختیاری علائم و نشانه‌های اختلال اوتیسم را کنترل کند، اظهار می‌کند: نداشتن توانایی کنترل کردن نشانه‌ها مربوط به مسئله‌های عصب شناختی است که باعث می‌شود فرد اوتیسم رفتارهایی را از خود بروز دهد که اختیاری نبوده و کنترل آن در توان او نیست.

وی با بیان اینکه انجام غربالگری، مرحله اولیه تشخیص اختلال اوتیسم است و نمی‌تواند سبب کنترل نشانه‌های اوتیسم در افراد شود، می‌افزاید: هرچه غربالگری تشخیص اوتیسم زودتر انجام شود، مؤثرتر خواهد بود، چراکه فرد اوتیسم سریع‌تر وارد فرایند درمان می‌شود و مراحل آن را طی می‌کند.

این دانشجو دکتری روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص با اشاره به اینکه شرایط گوناگونی برای تشخیص اختلال اوتیسم در افراد به‌ویژه کودکان وجود دارد، ادامه می‌دهد: هنگامی که والدین متوجه وجود تفاوت‌های رفتاری میان فرزند خود و دیگر همسالانش شوند، باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند، برای مثال اگر فرزندشان در برقراری ارتباط عملکرد ضعیفی داشته باشد و از تماس چشمی با دیگران خودداری کند یا در مواجهه با نور شدید شروع به جیغ زدن کند، می‌تواند نشانه‌هایی از اختلال اوتیسم باشد.

یزدانی‌پور عنوان می‌کند: با افزایش سن فرد اوتیسم، روزهای بیشتری برای مداخله به‌هنگام از دست می‌رود و امکان دارد نتوانیم از دوران طلایی تشخیص اوتیسم به خوبی استفاده کنیم؛ هنگامی که والدین اطلاعات کافی در خصوص تشخیص اختلال اوتیسم در فرزند خود را نداشته باشند، تشخیص اختلال اوتیسم در تعامل فرزند با دیگران صورت می‌گیرد.

وی اضافه می‌کند: با افزایش سن کودک اوتیسم و ورود او در جمعی از افراد هم‌سن و برقراری ارتباط با آن‌ها در قالب کلاس‌های آموزشی سبب بروز تفاوت رفتار فرد اوتیسم با دیگر هم‌سن‌وسالان می‌شود، اما به‌طور معمول در این شرایط مقداری از زمان طلایی تشخیص را از دست داده‌ایم و باید در صورت تشخیص، مداخله به‌هنگام صورت گیرد.

پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص خاطرنشان می‌کند: منظور از مداخله به‌هنگام، برگزاری دوره‌های درمانی برای کودکان زیر شش سال است، زیرا در این سن مغز کودکان انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و با انجام تمرین‌های درمانی مانند کار درمانی، بازی درمانی و توانبخشی شناختی، ارتباط بیشتری میان اعصاب مغزی کودک برقرار می‌شود که سبب بهبود عملکرد او خواهد شد.

یزدانی‌پور با اشاره به اینکه گاهی تشخیص اختلال در برخی از افراد اوتیسم در طرح سنجشی که برای ورود کودکان به مدرسه برگزار می‌شود، صورت می‌گیرد، می‌افزاید: به صورت کلی در تشخیص اختلال اوتیسم در کودکان، اطرافیان کودک شامل والدین، خانواده، معلم و مربی متوجه بروز رفتارهای متفاوت کودک می‌شوند و با ارجاع دادن او به متخصص روان‌شناس و روان‌پزشک فرایند تشخیص قطعی کودک انجام می‌گیرد.

وی با بیان اینکه مهم‌ترین ابزار روان‌شناس‌ها برای تشخیص اختلال اوتیسم، بررسی تاریخچه خانوادگی، مصاحبه و مشاهده است، تصریح می‌کند: به طور معمول با بررسی تاریخچه خانوادگی در ابتلاء به اختلال اوتیسم و مصاحبه با والدین فرد مبتلا می‌توانیم بروز اختلال اوتیسم را تشخیص دهیم، همچنین برای بررسی عملکرد و توانمندی‌های فرد اوتیسم نیاز است تا این افراد در یک آزمون هوشی شرکت کنند، اگرچه آزمون‌های دیگری برای تشخیص اختلال اوتیسم وجود دارد، اما بیشتر جنبه پژوهشی دارند و کمتر در تشخیص‌های بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بر این اساس، هنگامی که از درمان اختلال طیف اوتیسم صحبت می‌کنیم، منظور مداخله‌های به‌هنگام است که سبب کنترل شدت بروز علائم و نشانه‌های این اختلال می‌شود، برای مثال با مداخله زودهنگام می‌توان بیش‌تحریکی و کم‌تحریکی افراد اوتیسم را کنترل کرد، اما نمی‌توان به صورت کامل شدت نشانه‌های فرد اوتیسم را به صفر رساند و از بین برد.

تشخیص به موقع اختلال اوتیسم توسط والدین در بهبود و کنترل علائم فرد اوتیسم نقش بسزایی دارد، بنابراین والدین باید با مطالعه و کسب آگاهی در خصوص مراحل رشد کودک، فرزند خود را در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، رفتاری و ذهنی مورد بررسی قرار دهند و در صورت وجود ناهماهنگی، از انکار دوری کنند و به شناسایی و درمان اختلال بپردازند تا با استفاده از زمان طلایی تشخیص بتوانند شدت نشانه‌های این اختلال را در فرزند خود کاهش دهند.

کد خبر 747069